Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι ραφιναρισμένο. Γράφω όπως ακριβώς μου έρχονται οι σκέψεις στο μυαλό... Εντάξει, ένα πρώτο φιλτράρισμα στις σκέψεις πάντοτε γίνεται. Αν δεν με είχαν κατακλήσει σκέψεις δεν θα είχα καν την αφορμή να κάτσω να γράψω οτιδήποτε... Από τον καταιγισμό όμως, στην αφορμή για έκφραση και τελικά στην έκφραση διακρίνονται ήδη τρία βήματα. Αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος και ούτως ή άλλως λίγη σημασία έχει... Τη σημασία βέβαια την δίνουμε εμείς στα πράγματα, κάτι το οποίο επίσης δεν είναι του παρόντος αλλά το θεωρώ απόλυτα σημαντικό... Ναι, ναι... Το ξέρω... Πέφτω σε λούπα... Σε "φαύλο κύκλο" θα έλεγε πιο εκλεπτισμένα ίσως ένας λογοτέχνης. Εγώ δεν είμαι λογοτέχνης... Ωστόσο κατανοώ την ανάγκη για μια πιο συνεκτική δόμηση των σκεψεών μου, εάν επιθυμώ να τις εκφράσω στον κόσμο, έτσι ώστε να του μεταδώσω εν τέλει μια πληροφορία και όχι να του σπάσω απλώς τα νεύρα... Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις... Πληροφορία... Ας γυρίσουμε στην αρχή και θα προσπαθήσω αυτή τη φορά να είμαι πιο επιεικής και πιο "συμμαζεμένος" επίσης...
Δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω από μια παρέα τριών ανθρώπων... Εντάξει ίσως εδώ αρχίσω να θέτω κάποιες συνθήκες οι οποίες θα μας απομακρύνουν από την αρχική δήλωση, αλλά για "εμάς τους τρεις" οι συνθήκες αυτές είναι μέρος της καθημερινότητας, νόρμα, απλά προφανή δεδομένα... Η πραγματική, μοναδική συνθήκη είναι να βρεθούνε αυτά τα προφανή δεδομένα μαγειρεμένα με φρέσκια ή "φρεσκίζουσα" πληροφορία μέσα σε μια συζήτηση... Εδώ επιθυμώ να δηλώσω ότι όσοι φιλόλογοι και γλωσσολάγνοι δεν εγκρίνουν τους νεολογισμούς μου και την ακατανίκητη τάση μου προς την λεξιπλασία, μπορούν να είναι σίγουροι ότι τους έχω απολύτως χεσμένους και θα κοιμηθώ πολύ ήσυχος. Αλλά ας κλείσουμε την παρένθεση την οποία ποτέ δεν ανοίξαμε εμφανώς και ας συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε... Ας συνεχίσουμε από τη στιγμή που έχει αρχίσει η συζήτηση...
Από τη στιγμή που μια συζήτηση αρχίζει μέσα σε αυτή την παρέα καμμένων, δεν αργεί να εξελιχθεί σε ομαδική γκρίνια... Βασικά το να αρχίσουμε μια συζήτηση είναι από μόνο του αφορμή για να γκρινιάξουμε ή για να γελάσουμε... Δεν γίνεται τόσο συνειδητά όσο το παρουσιάζω, αλλά σίγουρα έχουμε συνείδηση του γιατί αρχίζουμε να συζητάμε... Αφού το χιούμορ το έχω μόνο σε πολύ αυθόρμητες στιγμές το μόνο που μπορώ να σας μεταφέρω, μέσω του πληκτρολογίου μου, είναι η γκρίνια... Ας γκρινιάξουμε λοιπόν...
Μου τη σπάει που υπάρχουν κολλημένοι, κλειστόμυαλοι, ακόμη και συντηρητικοί άνθρωποι... Με ερεθίζει ο άσκοπος χαρακτηρισμός και η επικράτηση της αρνητικής χροιάς μιας λέξης έναντι της πραγματικής της σημασίας. Με νευριάζουν τα στεγανά στην αντίληψη... Με ενοχλεί ο ανθρωποκεντρισμός. Με ταράζει ο αλαζονικός εγωκεντρισμός μα όχι ο απλός, καθαρός εγωισμός. Το να είσαι εγωιστής είναι μια φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Και λέγοντας εγωιστής δεν εννοώ αυτόν που βάζει τον εαυτό του πρώτον από όλους, αλλά τον κάθε έναν άνθρωπο. Ούτε και εννοώ ότι όλοι μας έχουμε υπάρξει έστω και λίγο εγωιστές... Εννοώ ότι από τη στιγμή που γενιόμαστε μέχρι τη στιγμή που μετράμε ραδίκια είμαστε εγωιστές... Δεν μιλάω δηλαδή απλώς για συμπεριφορά. Ούτως ή άλλως η εγωιστική συμπεριφορά υπάρχει συνειδητά ή όχι σε όλα τα ζώα του κόσμου. Μιλάω για απλή λειτουργία. Είναι παράλληλο με κάτι που σκέφτομαι εδώ και μια πενταετία, κάτι που έχω αναλύσει πολύ εκτενέστερα στο παρελθόν και ειληκρινά έχω ψιλοβαρεθεί να αναλύω... Λέγεται ένστικτο... Και βέβαια ο άνθρωπος, ως μέγιστος αλλαζόνας, έχει μπει μέσα βαθιά στην ίδια του την πλάνη περί επικράτησης επί των ενστίκτων του... Den sama gamla sagan...
Μου τη σπάει που ο εγωκεντρισμός και ο ανθρωποκεντρισμός έχει φέρει τον καθένα στη θέση να θέλει να επιβάλει την αποψή του στους υπόλοιπους... Και εδώ μπαίνουν τα ζητήματα της πληροφορίας και της σκέψης με τα οποία άρχισα το παραλήρημα... Γιατί το να πιστεύεις ότι έχεις δίκιο είναι γενικά η νόρμα... Το να θες να δασκαλέψεις όμως τον διπλανό σου επειδή μόνο εσύ έχεις δίκιο, εξ' ορισμού δεν σταματάει σε εσένα. Συνεχίζει και εξαπλώνεται γύρω σου σαν καρκίνος. Και εκτός από χωρικά εξαπλώνεται και χρονικά. Στα παιδιά σου, τα εγγόνια σου και όλες τις γενιές που θα είναι σάπιες όπως εσύ... Θα είναι? Ίσως ταίριαζε καλύτερα το ρήμα "καταλήγω"... Γιατί ένα παιδί είναι το μόνο παράδειγμα ενός πραγματικά ανοιχτόμυαλου ανθρώπου. Ένα παιδί δεν έχει στεγανά. Αν τα στεγανά τα δημιουργήσει το ίδιο στον εαυτό του, έχει εκείνο την ευθύνη... Αν του τα δημιουργήσεις εσύ, τότε έχεις εσύ την ευθύνη. Και ναι, εδώ χρησιμοποιώ την λέξη ευθύνη με την αρνητική της χροιά... Κατηγορείσαι...! Κατηγορείσαι ότι αντί να ανοίξεις περαιτέρω τους ορίζοντες ενός άδολου ανθρωπου, του βάζεις μέσα στο κεφάλι του την έννοια του δόλου. Βασικά, δεν την βάζεις απλώς... Όχι...! Δεν αρκείσαι σ' αυτο! Την διδάσκεις κυριολεκτικά, εξυψώνοντας σε ήρωες και φορείς πολιτισμού τους μακελάρηδες προγόνους σου και παρουσιάζοντας ως βάρβαρους δολοφόνους τους προγόνους των κοντινών ή μακρινών γειτόνων σου... Ανιδιοτέλεια, υψηλό αίσθημα ευθύνης, φιλοξενία, ήθος και ιδανικά, ε? Σκατά! Αλλά ας δούμε για τι άλλο κατηγορείσαι... Κατηγορείσαι για το ότι παρουσιάζεις ανύπαρκτες ανισότητες μεταξύ των "δικών σου" και των "άλλων", κάτι που όχι μόνο μετατρέπει έναν αγνό άνθρωπο σε υπερόπτη, αλλά εν τέλει συντηρεί και την τωρινή απαίσια κατάσταση... Ίσως αυτή η κατηγορία ειναι εξ' αρχής λίγο αβάσιμη, αφού το να πιστεύεις ότι μόνο εσύ έχεις δίκιο είναι σαν να χωρίζεις τον κόσμο μεταξύ εσού και των άλλων. Αλλά αν δεν έχεις εσύ ευθύνη για τις ανόητες πράξεις σου, ποιος έχει; Δεν προσφέρεις καν στείρα γνώση πλέον, πόσο μάλλον παιδεία... Προσφέρεις προπαγάνδα και μόνο προπαγάνδα... Είτε εθνική προπαγάνδα, είτε προπαγάνδα υπέρ της υιοθέτησης κάποιων συγκεκριμένων μοτίβων συμπεριφοράς και της απόρριψης κάποιων άλλων. Προπαγάνδα υπέρ των μοτίβων σου, υπέρ του συντηρητισμού σου και γενικότερα υπέρ "σου"... Χμμμ... Εγωιστικό? Όχι! Εγωκεντρικό...
Α, επί τη ευκαιρία, το ακόλουθο link οδηγεί σε ένα πολύ ωραίο, κατα τη γνώμη μου, 3D animation video που έχει να κάνει με την στείρα εκπαίδευση στην εποχή μας... Τελικά δεν έχουμε μόνο στην Ελλάδα πρόβλημα με το εκπαιδευτικό...
http://vimeo.com/5197063
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου