Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Ritual

The omen has now been sung
in the dreams of the mute wren
And thus our body is torn,
hidden from fate's ken.

Our chalice of life
has become a fen of death.
The shroudclad bearer of destiny
forces his scythe between our breadth.

The warmth of blood
is filling my mouth.

It flowing around me
excites my skin.

I can touch her screams.
For their echoes are tunnels.
Her essence escapes through them.
I am alone and abandoned.

Angry yet stoic.

While a dry length
secures my eyes.

They shall remain
forever wide shut.
I am being forced
out.

My dead half
mirror image.
Floating in limbo.

Belonging to the past,
yet also carrying all
the wounds of the future.

The warmth is ceased.
The drought withers our skin.
Chocking... heaving... twitching...
I shall never breathe.

The cold drought
is hauled away.
Yet our eyes see
but an endless sea
of eternal blackness.

Our lips forever sealed
with the flaming wax
of a thousand throes.
Our tongues are frozen still
by the chilling touch
of the most profound woe.

Half of her is I.
Half of her is her.
Half of them are we.
Half of them are them.

And thus my bodies are torn open,
in the dreams of the mute wren
kept hidden from fate's ken.

For the omen has now been wishpered
In the very first tongue...

Infinitely suspended in oblivion.

Hung from open bowels.
The legs are the gallows.
The cord is my rope.
I’m a chosen stillborn...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χμμ, υπήρχε σκέψη πριν το γράψεις αυτό ή σου βγήκε αυθόρμητα; Γιατί διαβάζοντας το μία φορά στα πεταχτά βρήκα αρκετά ενδιαφέροντες συμβολισμούς και αναρωτιέμαι αν είναι εσκεμμένοι ή υποσυνείδητοι

Skauld Skauksson είπε...

Υπάρχει ένας σωρός συμβολισμοί, αλλά δεν νομίζω ότι αναγνωρίζουμε τους ίδιους. Αν μου αναφέρεις μερικά παραδείγματα μπορώ να σου πω εάν είναι εσκεμμένοι ή υποσυνείδητοι, αν και στην πραγματικότητα οι περισσότερες εικόνες (τουλάχιστον στη μορφή που τις συναντάς εδώ) έχουν προκύψει από ένα custom RPG setting που δουλεύω με έναν κολλητό μου μερικά χρόνια τώρα (ναι! απ' αυτούς είμαι, 'ντάξει?! :Ρ)

Ανώνυμος είπε...

Χμ, είναι όντως διάφοροι και για να είμαι ειλικρινής δεν θέλω να τους αναπτύξω εδώ. Θα αναφέρω αυτόν που μου έκανε την περισσότερη εντύπωση όμως. Στην τελευταία στροφή του ποιήματος είναι σαν να κάνεις-ξεκάθαρη θα έλεγα-αναφορά στον Κρεμασμένο της Μεγάλης Αρκάνας, με ότι περαιτέρω συμβολισμούς συνεπάγεται αυτό. Σκόπιμο ή όχι;

Επίσης μην κολλάς οι RPGάδες είναι φίλοι μας(αυτοί που παίζουν pen and paper πάντα!) Σκέψου το αγόρι μου εξαιτίας του DnD το γνώρισα XD(the Almighty DM, που κάνει την ζωή του party όσο πιο δύσκολη γίνεται)

Skauld Skauksson είπε...

Ε ναι, εννοείται pen & paper...! Και προφανώς το αγόρι σου κάνει πολύ καλά και σας δυσκολεύει τις ζωές. Ο κόσμος είναι άδικος κι εμείς hardcore, ok? :P

Τώρα σε ότι αφορά τους συμβολισμούς... Δεν ξέρω αν θα σε απογοητεύσω -ελπίζω βασικά να μην το κάνω- αλλά μάλλον δεν βλέπουμε τα ίδια... Αλλά, φορ δε σέικ οβ δι άργκιουμεντ, έψαξα λίγο να δω τι ακριβώς συμβολίζει η κάρτα που αναφέρεις και, σύμφωνα με αυτά που της αποδίδει η Βικι, θα έλεγα ότι θα μπορούσες να το δεις κι έτσι. Γενικά πάντως δεν ερμηνεύω τις εικόνες που περιγράφω με βάση τη συμβολική τους σημασία... I'm just the oracle... :P

Αν πάντως δεν συντρέχουν προσωπικοί λόγοι που σε εμποδίζουν να αναπτύξεις τις σκέψεις σου εδώ, δεν βλέπω γιατί να μην το κάνεις... Χαρά μου είναι να σουλατσάρω στις σκοτεινές γωνίες του νου των ανθρώπων... Μέσα σε μια τέτοια σχολιάζεις κι εσύ άλλωστε... ;) Ή μήπως φοβάσαι μην με προσβάλλεις?

Skauld Skauksson είπε...

ό,τι αφορά* -.-

Ανώνυμος είπε...

Μπα, δεν έχει να κάνει με το ότι φοβάμαι να σε προσβάλλω, σε καμία περίπτωση, απλά τέτοια θεματάκια προτιμώ να μην τα πολυσυζητάω σε μέρη που μπορεί να πέσουν αδιάκριτα μάτια. Είναι θέματα που σηκώνουν την πολυτέλεια του "κατ' ιδίαν" κατά την άποψη μου.

Skauld Skauksson είπε...

Σαφώς κάποια πράγματα είναι καλύτερο να τα αναφέρεις/συζητάς σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον. Όπως κι αν έχει, αρχικά σου ζητώ συγγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά ήμουν για λίγες μέρες διακοπές (και γενικά δεν το ελέγχω και πολύ συχνά το μπλογκ μου). Κι επίσης θα χαρώ να συζητήσουμε "κατ' ιδίαν" ό,τι θες, μόνο που με την ιντερνετική κοινωνικοποίηση δεν τα πάω πολύ καλά, τουτέστιν δεν πολυμπαίνω εμεσέν ή σε κάτι ανάλογο, εκτός από φέισμπουκ και στο gmail, το οποίο έχει "chat"... So, ό,τι σε βολεύει καλύτερα... ;)